Jakie
to szczęście, że Bóg jest jeden, ale w trzech Osobach! Jakie to
szczęście – dla nas ludzi – że Najświętsza Trójca,
którą dziś czcimy w tej uroczystości, to Bóg jedyny, żywy
i prawdziwy, a poszczególne Osoby Boskie wchodzą ze sobą w
doskonałą relację miłości! Jakie to szczęście, że nie stworzył nas i
nie rządzi tym światem jakiś demiurg, który byłby zapatrzony w
siebie i zainteresowany tylko swoją doskonałością i wszechmocą! Relacja
miłości wewnątrz Trójcy Przenajświętszej daje nam gwarancję, że
nasz Bóg nie jest jakimś zapatrzonym w siebie egoistą, ale jest
Bogiem wielkiej miłości i miłosierdzia.
Dziś – w tę uroczystość Najświętszej Trójcy –
dotykamy jednej z takich tajemnic wiary, która wymyka się
ludzkiej logice i nie da się sprowadzić do naszych ludzkich myślowych
schematów. No bo jak można logicznie stwierdzić, że jeden
równa się trzy? Każdy matematyk zakwestionuje takie rozumowanie
i każdy mędrzec ludzki z tym się nie zgodzi. Ludzka logika –
której podwaliny stworzono już w starożytności – nie może
przyjąć do wiadomości, że Bóg jest jedyny, ale w Trójcy
Świętej.
I pewnie dlatego Bóg tak długo zwlekał z ogłoszeniem ludziom tej
właśnie prawdy. Ale echa tej prawdy pobrzmiewały już od najdawniejszych
czasów. Świadczy o tym treść dzisiejszego pierwszego czytania.
Słyszymy w nim prawdę o Bogu, który od początku nie działa
całkowicie samotnie, w pojedynkę. Owszem, Bóg jest jeden,
odwieczny i niemający nikogo równego sobie. Ale Mądrość Boża
– która stwarzała ten świat – jest Osobą! Pan mnie
zrodził, swe arcydzieło (…) od początku, nim ziemia powstała
(por. Prz 8, 22-23). Kiedy słyszymy takie słowa, to od razu przychodzi
na myśl Boski Logos, Słowo, które było na początku, Syn Boży
zrodzony, a nie stworzony – jak wyznajemy w naszym
„Credo”. Tak więc już w Starym Testamencie Bóg
zapowiadał tę prawdę, którą dziś świętujemy i próbujemy
zgłębić.
Jednakże do przyjęcia tej prawdy o Bogu jedynym w Trójcy Świętej
ludzkość musiała się jeszcze długo przygotowywać. Bóg bowiem nie
chciał tak od razu przekazywać ludziom czegoś, czego i tak by nie
zrozumieli. Dlatego czekał Bóg na stosowny moment, aby ludziom
powiedzieć o tym, że jest jeden, ale w Trzech Osobach. I taki dobry
moment przyszedł wtedy, gdy Syn Boży – Druga Osoba Trójcy
Świętej – przyszedł na tę ziemię. Jezus w czasie swojej
publicznej działalności poburzył wiele logicznych schematów,
którymi kierowali się ludzie. A punktem kulminacyjnym tego
wszystkiego była śmierć Jezusa na krzyżu. To przecież nie do pojęcia w
ramach ludzkiej logiki, aby wszechmocny Bóg tak się uniżył wobec
ludzi. Tym łatwiej więc mógł ogłosić ludziom prawdę o
Trójjedynym Bogu. I w dzisiejszej Ewangelii również Jezus
o tym mówi. Wspomina Osobę Ojca, wspomina też Osobę Ducha
Świętego. A Kościół – prowadzony przez Ducha Świętego
– podjął i usystematyzował to nauczanie na temat Trójcy
Świętej.
Jakie to szczęście, że Bóg jest jeden, ale w Trzech Osobach!
Jakie to szczęście, że czcimy Trójcę Najświętszą! Dla nas ludzi
Trójjedyny Bóg jest wspaniałym i niedościgłym wzorem
tworzenia i budowania międzyosobowych relacji pomiędzy nami.
A taki wzór budowania właściwych relacji potrzebny jest dzisiaj
w naszych rodzinach. Żyjemy w takich czasach, kiedy to indywidualizm i
rozbujane ego wielu współczesnych ludzi tak bardzo niszczy
relacje małżeńskie i rodzinne. Młodzi ludzie często zapominają o tym,
że liczy się nie tylko moje „ja”, ale również ten
drugi współmałżonek ma prawo do swojego punktu widzenia i tylko
wola kompromisu oraz wyjście poza przysłowiowy czubek własnego nosa
może pomóc w zbudowaniu jakichś lepszych i bardziej harmonijnych
relacji.
Taki wzór budowania właściwych relacji potrzebny jest
również w naszym społeczeństwie. Już od dawna jesteśmy tak
bardzo podzieleni, że nikt nikogo nie chce słuchać. Widać to w
polityce, widać w różnych akcjach i działaniach. Widać to
wyraźnie podczas różnych debat i programów telewizyjnych,
gdzie absolutnie jeden nie potrafi słuchać drugiego, a chodzi tylko o
jak najgłośniejsze wykrzyczenie swoich racji. Widać nawet w działaniach
prawnych i ustawodawczych, gdzie jedni dziś coś odrzucają, bo wymyślili
to ich oponenci, a jutro popierają dokładnie to samo, bo tym razem to
nasi wyszli z taką inicjatywą. Gdyby tak wszyscy wpatrywali się w
Najświętszą Trójcę i stamtąd czerpali natchnienie, to zapewne
byłoby inaczej.
Taki wzór budowania właściwych relacji – który daje
nam Najświętsza Trójca – jest potrzebny również w
Kościele, a może zwłaszcza w Kościele. Przecież to Kościół głosi
i przekazuje prawdę o Bogu w Trójcy Świętej jedynym. A tymczasem
w samym Kościele coraz częściej jest tak, że funkcjonują różne
opcje, a każda z tych opcji uważa, że ma monopol na zbawienie. A
przecież to już kiedyś było i zostało napiętnowane! Ja jestem Pawła, a
ja jestem Apollosa… Czyż Chrystus jest podzielony? (por. 1 Kor
1, 12-13) – pamiętamy chyba dobrze te słowa. Tak więc niech
Bóg Trójjedyny będzie dla nas wzorem, jak budować
właściwe relacje we wspólnocie Kościoła, tak aby Chrystus nie
był podzielony!
Jakie to szczęście, że Bóg jest jeden, ale w Trzech Osobach!
Dzięki temu z tego źródła miłości, które jest w samym
wnętrzu Trójcy Świętej, my – ludzie – możemy czerpać
miłość i tej miłości się uczyć! Abyśmy tak właśnie potrafili czynić
– prosimy Cię o to, Najświętsza Trójco!
o. Jerzy Krupa CSsR
